ben seninle yaşamayı öğrendim...

Zaman hızla geçiyor ve ben yetişemiyorum bu postu aslında doğum gününde yazacaktım ama araya o kadar çok şey girdi ki olmadı.Bugün sen dünyaya geleli tam 14 ay oldu asla unutmak istemediğim mükemmel bir deneyim işte doğum hikayemiz;

6 ekim akşam saat 20:30 anneannelerdeyiz karnımda bir ağrı ama doğum ağrısına hiç benzemiyordu (nereden biliyorsam artık:). Gece eve geldik ve uyuduk sabah saat 06:30 civarı karnımdaki ağrı artmaya başladı ama biz hala sakiniz tekrar yattım (40+2 deyiz ama hala beklemiyoruz seni) saat 09:00 da doktorumuzla konuştuk kahvaltı yapmadan gel dedi biz yavaş yavaş hazırlandık kimseye haber vermeden gittik hastaneye ve 7 ekim 2010 saat 11:00 'de doktora gittiğimizde doğum başlamış hemen yatışını yapalım dedi bizde heyecan başlamıştı ama bi yandan da ne olup bittiğini anlayamıyorduk kim ne derlerse onu yapar olmuştuk odamıza geçtikten sonra teyzeye ve babaannelere haber verdik ve senin hareketlerini takip ediyorduk gittikçe sancılar artıyordu gerçekten doğum başlamıştı dakikalar sonra seni kucağıma alabilecektim saat 13:00 civarı doktorumuz yanımıza geldi ve bir saat boyunca elimi hiç bırakmadan doğuma yardımcı oldu ve saat 14:10 artık saçların görünüyormuş ve doğru doğum haneye gittik babada doğuma girdi ve iyi ki de girmiş ve sonunda saat 14:35'de hayatımı değiştiren Allah'ın güzel mucizesi kızım dünyaya geldin.

Gelmeni bekliyorduk (9ay boyunca ve öncesinde:) hazırlandığımızı sanıyorduk ama hiçte hazır değilmişiz. Çocuk sevgisinin böyle güzel birşey olduğunu, hayatımızı bu kadar güzelleştirebileceğini hiç tahmin etmemiştik.Şimdi ise en büyük korkum senden ayrılmak. Allah kimseyi sevdiklerinden zamansız ayırmasın.

İYİKİ DOĞDUN MELEĞİM SENİ ÇOK SEVİYORUZ

Canım, melek yüzlü güzel kızım…

Senin ilk çığlığını duyduğumda kalbim daha önce hiç böyle atmamıştı, göğsüme ilk koyduklarında sevgi, sıcaklık ne demekmiş onu öğrendim…
İlk doğduğun andan itibaren hiç benden ayrılmak istemedin bende senden… Emzirmenin bu kadar güzel olduğunu, tüm acılara rağmen seni doyurabilmek için acıdan titrerken bile yine de seni zevkle izleyebilmeyi öğrendim…
Uykusuzluktan hadi uyu diye gözünün içine bakarken, uyuduğunda da kokunu özledim… Seni uyurken seyretmek için uykusuzluktan keyif almayı öğrendim… 

Sen benim küçük mucizemsin ve sana sahip olmanın harika bir duygu olduğunu öğrendim…
Bende gülüp kahkaha atmayı, bir gülüşün için anlamsız seslerle şarkılar söyleyip dans etmeyi öğrendim…
Sen hayatıma girdikten sonra; sorumluluk almayı, sabretmeyi, kıskanmayı, özlemeyi, acele etmeyi, zamanın acımasızlığını, ağladığında seninle ağlamayı, gülmeyi, huzuru, mutluluğu ve sensiz olamayacağımı öğrendim…
Hayatı seninle öğrendim meleğim ve zaman hızla akıp geçiyor ben ise seninle ilgili hiçbir anıyı unutmamam gerekiyor sen şimdi 1 yaşındasın ve unutmamam gereken çok şey var…

Meleğim iyi ki benim kızımsın iyi ki seni doğurmuşum…